Είπαν για τον Λάζαρο Εφραίμογλου 26 Απριλίου 2013
Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Βουλευτής Β'Αθηνών

Αγαπημένε Θείε Λάκη,

Σκέφτηκα πάρα πολύ για το πως μπορείς να αποχαιρετήσεις έναν άνθρωπο που θαυμάζεις εκτιμάς και αγαπάς.

Ποιά απ’ όλες τις αρετές του να τoνίσεις, ποιά απ’ όλες τις προσωπικές στιγμές να φωτίσεις, πως να δείξεις την θλίψη που σε περιβάλλει, πως να συμπαρασταθείς στον πόνο των ανθρώπων που αγαπάς, στην θεία Ουρανία, τον Δημήτρη και την Σοφία, στα εγγόνια, στην Ερατώ, τον Μηνά και την Αγάπη στα ανήψια, στους φίλους και τους άλλους συγγενείς.

Η μόνη σκέψη που με κατακλύζει είναι η σκέψη του προτύπου. Αυτό που σήμερα η χώρα μας σπάνια παράγει, και ακόμα λιγότερο προβάλλει.

Ο Λάκης Εφραίμογλου υπήρξε ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας, άνθρωπος της δράσης, που δεν άφηνε λεπτό να πάει χαμένο, δημιουργικός, καινοτόμος, άνθρωπος της προσφοράς στό σύνολο χωρίς προσωπική ματαιοδοξία, με πίστη στο έθνος και την ιστορία του, βαθιά πιστός στην χριστιανική διδασκαλία, με σεβασμό και αλληλεγγύη στην οικογένεια, με αρχές που ενσάρκωνε πλήρως την έννοια του αγαπάτε αλλήλους.

Δεν θα αναφερθώ σε όλες τις κατακτήσεις της ζωής του. Υπάρχουν άλλοι καταλληλότεροι από εμένα.

Θέλω να μιλήσω όμως για το σύντομο πέρασμά του από την πολιτική ως επιστέγασμα μίας πολύχρονης ενασχόλησης με τα κοινά. Τόλμησε, χωρίς να το έχει ανάγκη να εκτεθεί στην λαϊκή ψήφο, να συγκριθεί, και να κερδίσει ενσαρκώνοντας την έννοια του πολίτη.

Υπήρξε ο ισχυρός αντίποδας του ισοπεδωτικού στερεότυπου ότι όσοι ασχολούνται με την πολιτική είναι ανάξιοι εκτίμησης.

Ο Λάκης Εφράιμογλου έπρεπε να τύχει μεγαλύτερης εκτίμησης τόσο από τον κόσμο όσο και από το ίδιο το πολιτικό σύστημα που δυστυχώς διώχνει τους πετυχημένους και τους ανιδιοτελείς και επιβραβεύει τους άπρακτους και τους συμβιβασμένους με τις προαιώνιες κακοδαιμονίες.

Αν ψάξουμε να βρούμε ανάμεσα μας ένα πρότυπο που να συμβολίζει τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για τον εαυτό του, την οικογένεια του και τους γύρω του και την πατρίδα του δεν θα μπορούσαμε να βρούμε πολλά.

Ο Λάκης Εφραίμογλου αποτελεί αυτό το πρότυπο που τόσο έχουμε ανάγκη σήμερα καί μόνον όταν τα πρότυπα γίνουν πολλά θα μπορούμε να αφήσουμε πίσω την εποχή της μιζέριας, της καχυποψίας και της απαισιοδοξίας.

Ακόμα και στις δυσκολίες που σήμερα αντιμετώπιζε για την επιβίωση του μοναδικού για τα παγκόσμια πρότυπα Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού στο οποίο δώρισε το σύνολο σχεδόν της περιουσίας του, με την συμπαράσταση και προτροπή των αγαπημένων του, έβλεπε πάντα το μέλλον αγέρωχα, με αισιοδοξία και την πίστη ενός ανθρώπου που τα καταφέρνει. Με ήθος και ευπρέπεια αλλα και πείσμα για την ορθότητα των στόχων.

Δεν αγαπώ τους αποχαιρετισμούς. Αισθάνομαι τιμή και χρέος σήμερα να δηλώσω ότι ο Λάκης Εφραίμογλου υπήρξε ο ζωντανός αντίποδας στα καταθλιπτικά στερεότυπα της εποχής και θέλω να μοιραστώ μαζί σας τον στίχο του Παλαμά:
“Να δώσει νόημα στων άλλων την ύπαρξη ένας φτάνει!”

Πάντα θα είσαι στο μυαλό μας.

Καλό Ταξίδι Θείε Λάκη.


Προηγούμενη ομιλία Επόμενη ομιλία