Αγγεία Πρωτοκορινθιακής και κυρίως Κορινθιακής κεραμικής, τα οποία χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά αρωμάτων, αιθέριων ελαίων, ελαιόλαδου και κρασιού, βρέθηκαν σε διάφορες περιοχές και πιστοποιούν μία εξάπλωση του εμπορίου τον 7ο αιώνα π.Χ. πέρα από τα γεωγραφικά όρια του ελλαδικού χώρου. Η ώθηση αυτή συνεχίστηκε και τον 6ο αιώνα π.Χ., όταν η Αττική μελανόμορφη κεραμική κατέκλυσε τις αγορές από τη Γαλλία και την Ιταλία έως τη Ρωσία και την Εγγύς Ανατολή. Σε αυτό συνέβαλε φυσικά και η ύπαρξη αποικιών και εμπορικών σταθμών που υποστήριζαν ένα δίκτυο συναλλαγών με κέντρα τη Μίλητο, την Κόρινθο, την Αίγινα και τέλος την Αθήνα. Για παράδειγμα, αμφορείς τύπου Μασσαλίας για τη μεταφορά κρασιού έχουν βρεθεί στην ευρύτερη περιοχή της νότιας Γαλλίας και στη νοτιοανατολική Ισπανία. Οι λαοί της ανατολικής Γαλλίας, της νοτιοδυτικής Γερμανίας και της βορειοδυτικής Ελβετίας εισήγαγαν κρασί, είδη πολυτελείας και αγγεία πόσης.

Ένα παράδειγμα προϊόντος με μεγάλη ζήτηση ήταν το κρασί της Χίου που είχε αποκτήσει φήμη από τα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. Το μετέφεραν στο γνωστό λευκό χιακό αμφορέα της εποχής, που έχει βρεθεί σε διάφορα μέρη, όπως για παράδειγμα στη Σμύρνη. Εξίσου πολυζήτητο ήταν και το κρασί της Σάμου.