Οι κάτοικοι της Αίγινας ήταν γνωστοί στον αρχαϊκό κόσμο για τις ικανότητές τους στην "τέχνη" της πειρατείας. Ο Ηρόδοτος αναφερόμενος στην ανεξαρτησία τους την αιτιολογεί ως το αποτέλεσμα των πειρατικών επιδρομών εναντίον της Επιδαύρου (Ιστορίαι 5.83.1-7). Aπό πολύ νωρίς επιδίδονταν σε αυτές κυριαρχώντας έτσι στα παράλια της Πελοποννήσου, προτού ακόμη ταξιδέψουν στη Nαύκρατη της Aιγύπτου και σε άλλα λιμάνια. Η γεωγραφική θέση του νησιού εξάλλου ήταν τέτοια που επέτρεπε τον έλεγχο του περάσματος των πλοίων στο Σαρωνικό κόλπο. Επιδίδονταν ιδιαίτερα στην απαγωγή διάφορων άτυχων ταξιδιωτών, τους οποίους έπειτα πουλούσαν ως δούλους καθώς αυτό το είδος εμπορεύματος ήταν αρκετά επικερδές. Yπάρχουν αναφορές για την απαγωγή της κόρης του τυράννου Πεισίστρατου από κάποιο μνηστήρα και την πώλησή της ως σκλάβα στην Aίγινα. Είναι πολύ πιθανόν ότι μέχρι το τέλος του 6ου αιώνα π.Χ., στην Αίγινα υπήρχε μια αρκετά δραστήρια αγορά δούλων. Καθώς, όμως, το εμπόριο αναπτυσσόταν και οι διάφορες πόλεις άρχισαν να αποκτούν στόλο και οχυρώσεις, οι Αιγινήτες στράφηκαν στην ανταλλαγή προϊόντων λειτουργώντας οι ίδιοι ως πλανόδιοι έμποροι που μετακινούνταν από τόπο σε τόπο κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα.