"... μάλα γαρ φιλοσόφου τούτο το πάθος, το θαυμάζειν. ου γαρ άλλη αρχή φιλοσοφίας ή αύτη" (Πλάτωνας, Θεαίτητος 155d)
"... δια το θαυμάζειν οι άνθρωποι ήρξαντο φιλοσοφείν" (Αριστοτέλης, Μετά τα Φυσικά 1, 3,2).
Η λέξη φιλοσοφία σημαίνει συστηματική ή μεθοδική έρευνα, εξερεύνηση της αλήθειας και της φύσεως των πραγμάτων. Οι Έλληνες άρχισαν πολύ νωρίς να προβληματίζονται για τον κόσμο γύρω τους, να προσπαθούν να εξηγήσουν την αρχή του. Πρώτοι έκαναν αυτήν την προσπάθεια οι φυσικοί φιλόσοφοι από την Ιωνία. Αργότερα, με την καθιέρωση των νόμων και κυρίως των δικαστηρίων δημιουργήθηκε η ανάγκη προσδιορισμού του καλού και του κακού, της ευθύνης κλπ. Τότε εμφανίζονται οι "πρακτικοί φιλόσοφοι", οι σοφιστές, οι οποίοι ερμήνευαν τις έννοιες κατά περίπτωση. Μόνον προς το τέλος του 5ου αιώνα π.Χ. ωρίμασαν οι συνθήκες εκείνες που οδήγησαν στην υπερβατική ερμηνεία των βασικών εννοιών της ζωής, με πρωταγωνιστή τον
Πλάτωνα και στη συνέχεια τον Αριστοτέλη, οπότε και καθιερώθηκε ο όρος φιλοσοφία με τη σημερινή έννοια.
