Σε γενικές γραμμές τα στοιχεία που έχουμε για την οικονομική βάση της τυραννίας είναι λίγα. Ο Θουκυδίδης αναφέρει τους τυράννους ως υπεύθυνους για την επιβολή άμεσου φόρου στην παραγωγή από την καλλιέργεια των χωραφιών. Γενικά, λέγεται ότι ζητούσαν μεταξύ του 1/12 και του 1/20 του προϊόντος (Θουκυδίδης, Ιστοριών 1.17 & 18).
Στην Αθήνα προκειμένου να συγκεντρώσουν οι Πεισιστρατίδες όσο το δυνατόν περισσότερες εξουσίες, ενίσχυσαν πιο ουσιαστικά την κοινότητα των πολιτών από ό,τι παλαιότερα ο Σόλωνας με τις μεταρρυθμίσεις του. Eφάρμοσαν διάφορα μέτρα για να ενοποιήσουν το κράτος, δημιούργησαν κάποια μορφή δημόσιου ταμείου, θεσμοθέτησαν κρατικές λατρείες και δημόσιες τελετές.

H συνολική αντίληψη που είχε ο Πεισίστρατος για τη διακυβέρνηση της πόλης επικεντρωνόταν κυρίως στη μείωση της δύναμης της τοπικής αριστοκρατίας και στην ισχυροποίηση της εξουσίας του κράτους σε ένα πρόσωπο, τον τύραννο. Αυτή φαινόταν στα μέτρα που καθιερώθηκαν, και είχαν σκοπό να αυξήσουν το συγκεντρωτισμό του κράτους και να ενθαρρύνουν τα άτομα μέσα από την ιδιότητα του πολίτη να ταυτίζονται με αυτό. Ανάμεσά τους ήταν και η προώθηση της κατασκευής δημόσιων κτιρίων και η εγκαθίδρυση των Παναθηναίων, που αποτέλεσε ένα θεσμό με ευρεία αποδοχή, κύρος και μεγάλα κέρδη, αλλά κι ένα ουσιαστικό βήμα προς τη δημιουργία κοινής συνείδησης. Ο Πεισίστρατος οργάνωσε την αγορά, κατασκεύασε το πρώτο πώρινο υδραγωγείο των Αθηνών που υδροδοτούσε την Εννεάκρουνο (Θουκυδίδης, Ιστοριών 2.15.3-5, Παυσανίας, Αττικά 14.1), επέκτεινε το Ελευσίνιο Τελεστήριο, ανακατασκεύασε το ναό της Αθηνάς Πολιάδος κι άρχισε τις εργασίες του Ολυμπιείου. Ο γιος του, ο Ίππαρχος, ανέλαβε την κατασκευή του τείχους του περίβολου της Ακαδημίας (Ηρόδοτος, Ιστορίαι 1.59-64). Η εξωτερική του πολιτική έχει ερμηνευτεί ως ένδειξη μίας συνειδητής προσπάθειάς του να δώσει ώθηση στο εμπόριο της πόλης του. Επανεκατέλαβε το Σίγειο στα παράλια της Μικράς Ασίας -απέναντι από τη Λήμνο- κι έστειλε αποίκους στη Χερσόνησο, απέναντι από την Ίμβρο, πιθανώς για να ελέγξει την είσοδο προς τη Μαύρη Θάλασσα.

Ανάλογη τακτική ακολούθησαν και άλλοι διάσημοι τύραννοι της εποχής. Ο γνωστός δίολκος της Κορίνθου κατασκευάστηκε την εποχή του Περιάνδρου, από την οικογένεια των Κυψελιδών. Στη Σάμο, το διάσημο Όρυγμα του Ευπαλίνου ολοκληρώθηκε, όταν ο τύραννος Πολυκράτης είχε την εξουσία. Το υδραγωγείο στα Μέγαρα, έργο και αυτό του Ευπαλίνου, ανήκει στα χρόνια του Θεαγένη.

Σε γενικές γραμμές, η τυραννία βοήθησε στην ανάπτυξη μιας πολιτειακής συνείδησης με την κατασκευή ναών και δημόσιων κτηρίων, με την προώθηση θρησκευτικών γιορτών και δημοφιλών λατρειών (π.χ. προς το Διόνυσο), καθώς και με τη δημιουργία νομίσματος. Η εξαγωγή κεραμικής αυξήθηκε την εποχή της τυραννίας. Αυτό θα μπορούσε να υπονοεί και μία γενικότερη αύξηση στις εμπορικές συναλλαγές άλλων προϊόντων (Αριστοτέλης, Πολιτικά 1313β18-1313β32).