Η πρώτη ύλη για τα κοσμήματα ήταν κυρίως ο χρυσός που προερχόταν από τη Μικρά Ασία, την Κολχίδα και τη Μακεδονία. Τα χρυσωρυχεία της Σίφνου έπαψαν να λειτουργούν στις αρχές της Κλασικής περιόδου. Οι Αθηναίοι όμως εκμεταλλεύονταν αρκετά χρυσωρυχεία της περιοχής του Παγγαίου, ενώ μέσω του εμπορίου είχαν πρόσβαση και σε άλλες πηγές. Όσον αφορά τον άργυρο, η παραγωγή του Λαυρίου κάλυπτε επί μακρόν τις ανάγκες της πόλης. Πρέπει να υποθέσουμε ότι κοσμήματα από χρυσό και άργυρο, όπως η αργυρή σφενδόνη δαχτυλιδιού από την Ήπειρο, κατασκευάζονταν και στην κλασική Αθήνα, παρότι τίποτα δεν έχει βρεθεί στην περιοχή, αναμφίβολα εξαιτίας της ιδιαιτερότητας των ταφικών εθίμων. Μια ιδέα όμως για την πλούσια κοσμηματοποιία της εποχής μάς παρέχουν τα ευρήματα από τη γειτονική Ερέτρια. Περίτεχνα σκουλαρίκια με μυθολογικά θέματα, περιδέραια με περίαπτα κεφάλια ζώων και εγχάρακτα δαχτυλίδια είναι μερικά από αυτά.

Η Αθήνα ήταν μια από τις πρώτες ελληνικές πόλεις που έκοψαν νομίσματα κατά την Αρχαϊκή περίοδο. Η εκμετάλλευση των λαυρεωτικών αργυρωρυχείων από τις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. της επέτρεψε μάλιστα ν' αποκτήσει μία ισχυρή νομισματοκοπία, στενά συνδεδεμένη με την οικονομική και πολιτιστική της ανάπτυξη. Η χρήση όμως της αθηναϊκής δραχμής ως διεθνούς νομίσματος και η ανάγκη μαζικής παραγωγής εμπόδισε τους χαράκτες να επωφεληθούν από τα επιτεύγματα των άλλων τεχνών. Σε ολόκληρο τον 5ο αιώνα συνεχίζεται η κοπή νομισμάτων με τον αρχαϊκό τύπο της Αθηνάς γλαυκώπιδος, ενώ δύο συγκεκριμένες κοπές έχουν συσχετισθεί με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας και τη νίκη του Κίμωνα στον ποταμό Ευρυμέδοντα. Την ίδια συντηρητικότητα στους τύπους παρουσιάζουν και άλλα ισχυρά νομίσματα, όπως της Αίγινας και της Κορίνθου. Αντίθετα οι σικελικές πόλεις ανέπτυξαν με νέους τρόπους χάραξης εντυπωσιακές δημιουργίες, στις οποίες οι τεχνίτες χάραζαν ενίοτε και τα αρχικά τους.

Το αργυροκοπείο των κλασικών χρόνων εντοπίστηκε στην Αγορά, μεταξύ της Εννεάκρουνου και της Παναθηναϊκής οδού.

Στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. οι Αθηναίοι έκοψαν τα πρώτα χρυσά τους νομίσματα, καθώς και τα ονομαζόμενα από τον Αριστοφάνη "πονηρά χαλκία", νομίσματα με χάλκινο πυρήνα και μία απλή επίστρωση αργύρου. Αν και βελτιώθηκε η καλλιτεχνική πλευρά τους, δεν κατόρθωσε να φτάσει το υψηλό επίπεδο νομισματοκοπίας άλλων πόλεων. Από τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. το αθηναϊκό νόμισμα άρχισε να χάνει σταδιακά τον ηγεμονικό του ρόλο, καθώς τα αργυρά τετράδραχμα και οι χρυσοί στατήρες του Φιλίππου  Β' και αργότερα του Αλεξάνδρου το αντικατέστησαν στις διεθνείς συναλλαγές.

| εισαγωγή | τέχνες | γράμματα | εκπαίδευση | θρησκεία |	Κλασική Εποχή
Σημείωση: Επιλέγοντας τις εικόνες μπορείτε να δείτε αυτές σε μεγέθυνση, καθώς και τις επεξηγήσεις τους. Οι υπογραμμισμένες παραπομπές (links) οδηγούν σε σχετικά με αυτές κείμενα, ενώ οι μη υπογραμμισμένες αποτελούν επεξηγηματικό γλωσσάρι.