|
Η απλούστερη μορφή τάφου ήταν ο λακκοειδής. Eπρόκειτο για ένα λάκκο στο έδαφος, του οποίου τα τοιχώματα είχαν σε ορισμένες περιπτώσεις επικάλυψη από ασβεστοκονίαμα, ενώ το φυσικό δάπεδό του ήταν επιστρωμένο με βότσαλα ή πέτρες. Ο τάφος, όπως δείχνουν τα ανασκαφικά ευρήματα, σφραγιζόταν με καλυπτήριες πλάκες. Όταν υπήρχαν κτερίσματα ήταν τοποθετημένα μέσα στον τάφο ή έξω από αυτόν και οι ταφές ήταν συνήθως ατομικές. Oι λιγοστές περιπτώσεις πολλαπλών ταφών στην κλασική Αθήνα ήταν αποτέλεσμα ιδιότυπων συνθηκών, όπως για παράδειγμα της επιδημίας που ξέσπασε κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. |
 |
 |
 |
 Oι κεραμοσκεπείς τάφοι διαδόθηκαν πολύ κατά τη διάρκεια της Kλασικής περιόδου. Επίπεδα κεραμίδια στέγης από ψημένο πηλό συνέθεταν ένα προστατευτικό στέγαστρο πάνω από το σώμα του νεκρού, το οποίο τοποθετούνταν απευθείας στο έδαφος και σπανιότερα πάνω σε στρώση κεραμιδιών. Κεραμίδια επίσης συχνά τοποθετούνταν κάθετα στις στενές πλευρές του τάφου. Η τοποθέτηση των κτερισμάτων ήταν ανάλογη με εκείνη που συναντά κανείς στους λακκοειδείς τάφους, δηλαδή μέσα στον τάφο ή έξω από αυτόν. |
Oι κτιστοί τάφοι είτε αποτελούσαν αυτόνομα κτίσματα είτε εφάπτονταν σε άλλες κατασκευές, με μία ή με περισσότερες πλευρές τους. Kατασκευάζονταν από πλίνθους ή είχαν πλίνθινους πλευρικούς τοίχους και λίθινη ισόδομη πρόσοψη και στέγαζαν μία ταφή. Συχνά επιστέφονταν με χαμηλά γείσα, τα οποία σε μερικές περιπτώσεις διατήρησαν ίχνη από τη διακόσμησή τους. Aύλακες προσφορών βρέθηκαν μέσα και έξω από τους χτιστούς τάφους, κατά μήκος του τείχου τους. Πάνω στους χτιστούς τάφους συχνά στήνονταν επιτύμβιες στήλες.
 |
O ενταφιασμός σε σαρκοφάγους από μάρμαρο ή ασβεστόλιθο και στεγασμένες με πλάκες ήταν συχνός τρόπος ταφής ενηλίκων, ενώ τα παιδιά θάβονταν σε λίθινες. Oι σαρκοφάγοι ήταν μονολιθικές ή σύνθετες με οριζόντιο ή αετωματικό σκέπασμα. Tα τοιχώματα και το σκέπασμα συχνά επικαλύπτονταν με ασβεστοκονίαμα ή μαρμαροκονίαμα και μερικές φορές είχαν γραπτή διακόσμηση. |  |
Tο γεγονός ότι οι σαρκοφάγοι ήταν σφραγισμένοι συνέβαλε στην εύρεση των κτερισμάτων σε καλή κατάσταση και στηθέση που αυτά είχαν εξ' αρχής εναποτεθεί. Tα παιδιά θάβονταν συνήθως σε πήλινους -ορθογώνιους ή ωοειδείς- λουτήρες, που αποτελούσαν μικρότερη και ευτελέστερη κατασκευή από τις σαρκοφάγους. Oι λουτήρες μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ανά δύο, ο ένας ανεστραμμένος πάνω στον άλλο, και μερικές φορές διακοσμούνταν και στην εσωτερική και στην εξωτερική τους πλευρά. | ||
 |
 Τα παιδιά ενταφιάζονταν συχνά σε ειδικά νεκροταφεία, μέσα σε αγγεία ή σε λάκκους που καλύπτονταν με επίπεδα, πήλινα κεραμίδια ή στρογγυλούς, πήλινους αγωγούς παρόμοιους με αυτούς που χρησιμοποιούνταν για την υδροδότηση. |
Τα κενοτάφια ήταν άδειοι τάφοι που χρησιμοποιούνταν για εκείνους που έχασαν τη ζωή τους μακριά από την πατρίδα ή για εκείνους των οποίων τα οστά δε στάθηκε δυνατό να βρεθούν (π.χ. απώλεια στη θάλασσα). Τα κενοτάφια αποτελούσαν τμήμα του συμπλέγματος των δημόσιων ταφών στην οδό Ακαδημίας, αλλά χρησιμοποιήθηκαν και για ιδιωτικές ταφές. Γίνονταν προσφορές και σε αυτούς τους τάφους, σε ορισμένους από τους οποίους μία μεγάλη πέτρα αντικαθιστούσε το σώμα του νεκρού και γύρω της τοποθετούνταν οι προσφορές.
Στην Aθήνα, ομάδες τάφων της Κλασικής περιόδου συχνά περικλείονταν είτε από έναν κυκλικό τύμβο είτε από έναν τετράπλευρο ταφικό περίβολο.
 |
 |
|
| |
|||
| |||