Η Αθήνα τιμούσε τους νεκρούς του πολέμου με δημόσια ταφή και με τελετές. Πιο συγκεκριμένα, στα πλαίσια των δημόσιων κηδειών -που τελούνταν με χρηματοδότηση της πόλης- εκφωνούνταν επικήδειοι λόγοι, οι οποίοι όμως δε συνηθίζονταν από την αρχή της καθιέρωσης του θεσμού αυτού. Οι μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων για τη χρονολογία έναρξης των επικήδειων λόγων ποικίλλουν. Ο πρωιμότερος σωζόμενος επιτάφιος λόγος είναι αυτός που εκφωνήθηκε από τον Περικλή για τους πολίτες που σκοτώθηκαν το 439 π.X., πολεμώντας ενάντια στους Σαμίους. Σύμφωνα όμως με μεταγενέστερες πηγές, το έθιμο είχε αρχίσει ήδη να εφαρμόζεται μετά από τους Περσικούς πολέμους.

Πάνω στο δημόσιο τάφο αναγείρονταν στήλες, όπου αναγράφονταν τα ονόματα των πεσόντων. Αρχικά, οι στήλες με τους καταλόγους των νεκρών του πολέμου ήταν δέκα, δηλαδή ισάριθμες με τις δέκα φυλές της Αττικής, ενώ στη συνέχεια, το μνημείο ήταν ένα και συχνά έφερε κάθετες αυλακώσεις μιμούμενο τις δέκα στήλες. Ο πρωιμότερος κατάλογος νεκρών που βρέθηκε σε δημόσιο τάφο χρονολογείται το 464 π.X.

H ετήσια τελετή προς τιμή των νεκρών του πολέμου αντιστοιχούσε στα νομιζόμενα, που τελούσε η οικογένεια ετησίως για τα αποθανόντα μέλη της. Ήταν μία δημόσια τελετή που χρηματοδοτούνταν από την πόλη, ενώ η ευθύνη της διοργάνωσής της ανήκε στον πολέμαρχο. Μέρος της τελετής ήταν οι μουσικοί, οι αθλητικοί και οι ιππικοί αγώνες.

| εισαγωγή | οίκος | πόλις |	Κλασική Εποχή
Σημείωση: Επιλέγοντας τις εικόνες μπορείτε να δείτε αυτές σε μεγέθυνση, καθώς και τις επεξηγήσεις τους. Οι υπογραμμισμένες παραπομπές (links) οδηγούν σε σχετικά με αυτές κείμενα, ενώ οι μη υπογραμμισμένες αποτελούν επεξηγηματικό γλωσσάρι.