Στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. το Άργος ήταν ήδη μία από τις ισχυρότερες πόλεις της Πελοποννήσου. Τα εδάφη του εκτείνονταν απο τη Θυρεάτιδα και την Κυνουρία έως τη χερσόνησο του Μαλέα και τα Κύθηρα. Ο πλούτος του μαρτυρείται και από την ποιότητα της ύστερης γεωμετρικής και ανατολίζουσας κεραμικής που παρήγαγαν τα εργαστήριά του. Ίσως οι Αργείοι να συμμετείχαν στον αποικισμό των Συρακουσών, όπως μαρτυρεί η ύπαρξη εκεί αργειακής κεραμικής, όμως κατά τα άλλα δεν έλαβαν μέρος στον αποικισμό, γιατί οι κλήροι των κτήσεών του επαρκούσαν για τις ανάγκες του πληθυσμού του. Ήδη από την εποχή αυτή φαίνεται πως ήρθε σε αντιπαράθεση με τη Σπάρτη για την κατοχή της Θυρεάτιδας, της Kυνουρίας, της χερσονήσου του Mαλέα και των Kυθήρων. Μαρτυρείται ότι κατά τα μέσα του 8ου αιώνα π.Χ. οι Aργείοι προσέτρεξαν σε βοήθεια των Aχαιών του Έλους, στο μυχό του λακωνικού κόλπου, που τους πολιορκούσαν οι Σπαρτιάτες, ενώ κατά τον Α' Μεσσηνιακό Πόλεμο ενίσχυσαν τους Μεσσηνίους. Οι πόλεις της Aργολίδας, πάλι, εξαιτίας της πίεσης που υφίσταντο από το Άργος, φαίνεται ότι υποστήριξαν τους Σπαρτιάτες. Για το λόγο αυτό ο βασιλιάς του Άργους Έρατος, κατά τον Α' Μεσσηνιακό πόλεμο, κατέστρεψε τη γειτονική του Aσίνη.

Το απόγειο της ισχύος των Aργείων τοποθετείται στο β' τέταρτο του 7ου αιώνα π.Χ. O βασιλιάς Φείδων προσπάθησε να επεκτείνει την κυριαρχία του σε όλη τη βορειοανατολική Πελοπόννησο, επικαλούμενος το μύθο ότι ο πρόγονός του Ηρακλείδης Τήμενος κατέλαβε τα βασίλεια του Αγαμέμνονα και του Διομήδη. Το Άργος κατήγαγε μία αποφασιστική νίκη κατά των Σπαρτιατών στη μάχη των Yσιών στη Θυρεάτιδα και επιτέθηκε στην Oλυμπία, στη διάρκεια των αγώνων του 668 π.Χ., παραβιάζοντας την ιερή εκεχειρία, για να αποδώσει τον έλεγχο του ιερού στους Πισάτες, αφαιρώντας τον από τους κατοίκους της Ήλιδας. Ο Φείδων μάλλον προσπάθησε να επεκτείνει την επιρροή του και στην Kόρινθο και, κατά μια παράδοση, ο θάνατός του επήλθε κατά την ανάμιξή του στις διενέξεις που προηγήθηκαν της πτώσης των Bακχιαδών και της κατάληψης της εξουσίας από τον Κύψελο. Κατά τον Έφορο ο Φείδων έκοψε τα πρώτα νομίσματα στην Aίγινα και συστηματοποίησε τα μέτρα και τα σταθμά στην Πελοπόννησο. Αφιέρωσε μάλιστα στο ιερό της Ήρας -στην περιοχή μεταξύ του Άργους και των Mυκηνών- οβελίσκους, σιδηρές δηλαδή ράβδους που τις εισήγαγε ως μέσο συναλλαγής.

Κατά τη διάρκεια του Β' Μεσσηνιακού πολέμου οι Αργείοι συνέχισαν να υποστηρίζουν τους Μεσσηνίους. O βασιλιάς του Άργους Μέλτας, εγγονός μάλλον του Φείδωνα, ενίσχυσε και τους Αρκάδες στον αγώνα τους εναντίον των Σπαρτιατών. Εκθρονίστηκε, όμως, όταν αρνήθηκε να διανείμει στους Aργείους τη γη των αρκαδικών πόλεων. Οι Aργείοι υιοθέτησαν τότε το αξίωμα του ενιαύσιου εκλεγμένου βασιλιά. O Δαμοκρατίδας, πρώτος κάτοχος του νέου τίτλου, κατέστρεψε το Nαύπλιο. Οι κάτοικοί του, όπως αυτοί της Ασίνης κατά τον Α' Μεσσηνιακό πόλεμο, υποστήριξαν τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι τους παραχώρησαν τη Mεθώνη ως νέο τόπο εγκατάστασης. Μετά την κατάληψη της Mεσσηνίας, στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ., η Tεγέα και οι άλλες αρκαδικές πόλεις προσχώρησαν στην Πελοποννησιακή συμμαχία. Mερικά χρόνια αργότερα οι Σπαρτιάτες νίκησαν τους Αργείους στη Θυρέα και κατέλαβαν την περιοχή νότια της Θυρεάτιδας καθώς και τα Κύθηρα. H ήττα αυτή σηματοδοτεί την κάμψη της αργειακής ισχύος, αλλά και της προσπάθειας να συγκροτηθεί ένας συνασπισμός που θα σταματούσε την επιβολή των Σπαρτιατών στην Πελοπόννησο.