Οι αρχαιότερες επιγραφικές μαρτυρίες είναι άτυπα χαράγματα σε κεραμική. Σε αυτές αναγράφεται το όνομα του ιδιοκτήτη ή του κατασκευαστή, σημειώνεται η ανάθεση του αντικειμένου σε κάποιο θεό, ενώ σε κάποιες διακρίνεται μια παιγνιώδης διάθεση. Η εικασία που αποδίδει αποκλειστικά την "εφεύρεση" του αλφάβητου στην ανάγκη καταγραφής της επικής ποίησης σαφώς δε συνάδει με τα παραπάνω ευρήματα. Παρ' όλα αυτά είναι προφανής η επιρροή που άσκησε η ποίηση στις πρώτες χρήσεις της γραφής, καθώς αυτές έχουν συχνά τη μορφή εξαμέτρου. Στην ιδιωτική χρήση της γραφής συμπεριλαμβάνεται επίσης η μαγική, με τη μορφή καταδέσμων (τώρα πια γνωστών και από τον 6ο αιώνα π.X.) ή επιγραφών χωρίς νόημα.

Τα προξενικά ψηφίσματα, οι συνομολογίες συνθηκών και οι νόμοι προφανώς γράφονταν αρχικά σε φθαρτά υλικά. Οι νόμοι του Σόλωνα είχαν αναγραφεί σε κύρβεις, δηλαδή σε ξύλινους ασπρισμένους πίνακες στηριγμένους σε άξονες. Σε περίπτωση που ιδιαίτεροι λόγοι επέβαλλαν τη διατήρησή τους στο χρόνο, τα δημόσια έγγραφα αντιγράφονταν με λάξευση σε λίθο ή χαράσσονταν σε μέταλλο. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία πως τα αντίγραφα αυτά είχαν ανάλογο και σε ορισμένες περιπτώσεις -όπως στην Aθήνα- μεγαλύτερο κύρος από το αρχικό έγγραφο σε φθαρτό υλικό, το οποίο προφανώς φυλάσσονταν σε αρχείο.