|
Σε περιπτώσεις που χρειάζονταν να γίνουν μυστικές πληρωμές για την επίλυση πολιτικών διαφορών ή για τη διευθέτηση μηνύσεων, πριν πάρουν τη δικαστική οδό, οι τράπεζες ήταν συχνά εκείνες που ανώνυμα προμήθευαν τα απαιτούμενα ποσά. Στην αντίληψη του απλού πολίτη οι τραπεζικές συναλλαγές σχετίζονταν με μυστικές υποθέσεις. Σε αυτό βέβαια συντελούσε και το γεγονός ότι για όλες τις εμπορικές συναλλαγές απαιτούνταν μάρτυρες, ενώ για τις τραπεζικές δεν ίσχυε το μέτρο αυτό. Τυπικά οι τραπεζίτες διατηρούσαν γραπτά αρχεία των συναλλαγών τους, υπήρχαν όμως και περιπτώσεις απόκρυψής τους ακόμη και από αυτά.
Πολύ σπάνια τέτοιου είδους δραστηριότητες έρχονταν στο φως. Σε ένα από τα πλέον εντυπωσιακά παραδείγματα, την περίοδο μεταξύ του 386/7 και 354 π.Χ. ο ιερός Οπισθόδομος στην Ακρόπολη πυρπολήθηκε από τους υπευθύνους του ταμείου της θεάς Αθηνάς. Επρόκειτο για μία προσπάθεια να αποφύγουν την αποκάλυψη των μυστικών δανεισμών σε τράπεζες με δημόσιο χρήμα, το οποίο υποτίθεται ότι παρέμενε ανέγγιχτο και ήταν στη δική τους ευθύνη. Όταν οι τράπεζες δεν ήταν πλέον σε θέση να ξεπληρώσουν τα δανείσματα αυτά, οι ταμίες κατέφυγαν στη λύση του εμπρησμού σε μία μάταιη προσπάθεια να διατηρήσουν τις δοσοληψίες τους κρυφές. Η έρευνα που ακολούθησε αποκάλυψε τις παρανομίες τους, με αποτέλεσμα να φυλακιστούν. Η συγκεκριμένη περίπτωση επιβεβαίωσε τη διαδεδομένη αντίληψη ότι οι τραπεζικοί μηχανισμοί είχαν άμεση σχέση με την αφανή οικονομία.
|