Ο Αλκιβιάδης, γιος του Κλεινία, μεγάλωσε στο σπίτι του κηδεμόνα του Περικλή και μαθήτευσε κοντά στο Σωκράτη. Ήρθε σε ρήξη με το Νικία, κυρίως όταν συνέλαβε το μεγαλεπίβολο σχέδιο της Σικελικής εκστρατείας, για την οποία εκλέχτηκε στρατηγός (415 π.Χ.). Με αφορμή όμως τον ακρωτηριασμό των Ερμών κατηγορήθηκε για θρησκευτικές παρατυπίες, όπως την παρώδηση των ελευσίνιων μυστηρίων, και ανακλήθηκε στην Αθήνα, για να δικαστεί.

Δραπέτευσε όμως στη Σπάρτη, όπου και πρόσφερε τις υπηρεσίες του, ενθαρρύνοντας τους Σπαρτιάτες να στείλουν στρατηγό στη Σικελία και να εγκαταστήσουν φρουρά στη Δεκέλεια της Αττικής (413 π.Χ.). Έχασε όμως την εμπιστοσύνη τους, όταν τους παρότρυνε να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον τους στο Αιγαίο και όχι στον Ελλήσποντο.

Στη συνέχεια, προσχώρησε στον πέρση σατράπη Τισσαφέρνη, με την υποστήριξη του οποίου προσπάθησε μάταια να εξασφαλίσει την επιστροφή του στην Αθήνα, όπου θα επιδίωκε την εγκαθίδρυση ολιγαρχικού καθεστώτος.

Το 411/0 π.Χ. με την υποστήριξη των αθηναίων ολιγαρχικών εκλέχτηκε στρατηγός του αθηναϊκού στόλου στη Σάμο, για κάποια χρόνια διήθυνε τις αθηναϊκές επιχειρήσεις στον Ελλήσποντο και κατήγαγε σημαντική νίκη στην Κύζικο το 410/9 π.Χ. Γύρισε στην Αθήνα το 407 π.Χ., όπου του αφαιρέθηκαν οι θρησκευτικές κατηγορίες, αλλά μετά από κάποιες αποτυχίες του αποσύρθηκε στη Θράκη. Προσπάθησε να προσεγγίσει ξανά τους Αθηναίους χωρίς όμως επιτυχία, πριν από τη μάχη στους Αιγός Ποταμούς (405 π.Χ.).

Ζήτησε καταφύγιο στον πέρση σατράπη Φαρνάβαζο και δολοφονήθηκε στη Φρυγία, πιθανόν με εντολή των Τριάκοντα τυράννων και του σπαρτιάτη Λύσανδρου.