Περισσότεροι και καλύτερα σωζόμενοι είναι οι αρχαϊκοί δωρικοί ναοί στη Σικελία και τη Μεγάλη Ελλάδα. Ο παλαιότερος διατηρημένος περίπτερος είναι ο ναός του Απόλλωνα στις Συρακούσες με 6Χ17 μονολιθικούς κίονες και αρκετές λεπτομέρειες που θυμίζουν ιωνικά στοιχεία. Στο Σελινούντα βρέθηκαν τα ερείπια τεσσάρων ναών, από τους οποίους ο λεγόμενος "C" είναι μάλλον ο αρχαιότερος, αφού ολοκληρώθηκε πριν τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. Το πτερό στα πλάγια είναι βαθύτερο από το μετακιόνιο διάστημα της πρόσοψης, πράγμα που σημαίνει ότι είχε βρεθεί ικανοποιητική λύση για τη στέγαση μεγάλων αποστάσεων. Το επιστήλιο και το διάζωμα ήταν υπερβολικά ψηλά, ίσα με το μισό ύψος των κιόνων. Ο ναός "F", στην ίδια πόλη, είναι ψευδοπερίπτερος. Ένας τοίχος που έφτανε μέχρι τη μέση των κιόνων έκλεινε ολόκληρο το πτερό. Τέλος ο ναός "G", που είναι ένας από τους μεγαλύτερους της αρχαιότητας (50Χ110 μέτρα, 8Χ17 κίονες), άρχισε να κατασκευάζεται στα τέλη του 6ου αιώνα και δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί το 409 π.Χ., όταν οι Καρχηδόνιοι κατέστρεψαν το Σελινούντα. Στο εσωτερικό του σηκού του υπάρχει ένα μικρό αυτόνομο άδυτο, που πιθανώς να προστέθηκε τον 5ο αιώνα.

Δεν είναι εύκολο να περιγραφεί με ενιαία χαρακτηριστικά ο δωρικός ρυθμός της Κάτω Ιταλίας. Οι χρονολογήσεις είναι μόνο συγκριτικές και τα δωρικού ρυθμού κτίσματα της μίας πόλης διαφέρουν έντονα από εκείνα κάποιας άλλης. Υπάρχουν πολλές καινοτομίες και δάνεια από τον ιωνικό ρυθμό, αλλά και από την αρχιτεκτονική άλλων λαών. Ένας από τους πιο αξιοπρόσεκτους ναούς είναι του Απόλλωνα Αλαίου στην Κρίμισα με κεντρική κιονοστοιχία κατά μήκος του σηκού, διπλό καταιέτιο γείσο και ακροκέραμα σε όλη την περιφέρεια της στέγης. Από τα ελάχιστα στοιχεία που σώθηκαν, χρονολογείται στις αρχές του 6ου αιώνα. Στο Μεταπόντιο σώθηκαν οι δύο μακριές πλευρές του πτερού μέχρι το επιστύλιο από ένα ναό αφιερωμένο πιθανόν στον Ηρακλή. Πολύ καλύτερα γνωρίζουμε τους δύο αρχαϊκούς ναούς της Ποσειδωνίας. Παλαιότερος είναι ο επονομαζόμενος "Βασιλική", ο οποίος αποδείχτηκε ότι ήταν αφιερωμένος στην Ήρα. Ο δεύτερος, αν και αρχικά αποδόθηκε στη ρωμαϊκή θεότητα Ceres, στην πραγματικότητα ανήκε στην Αθηνά. Ο ναός της Ήρας έχει ασυνήθιστο σχέδιο με 9Χ18 κίονες και βάθος πτερού ίσο με δύο μετακιόνια διαστήματα. Η εσωτερική του διαρρύθμιση δεν είναι εντελώς ξεκάθαρη, αλλά φαίνεται πως είχε κεντρική κιονοστοιχία και άδυτο. Ο πρόναός του ορίζεται από τρεις κίονες εν παραστάσι. Η κάτω πλευρά του εχίνου σε ορισμένα κιονοκράνα φέρει ανάγλυφη διακόσμηση, ένα στοιχείο που το συναντάμε και στο ναό της Αθηνάς. Ο τελευταίος είναι κατά μία γενιά νεότερος και έχει την τυπική κάτοψη των 6Χ13 κιόνων. Ασυνήθιστο είναι όμως το χτίσιμο των τριγλύφων του μέσα στον τοίχο και το φαρδύ καταιέτιο γείσο, η κάτω πλευρά του οποίου διακοσμείται με φατνώματα.