Στην ύστερη αρχαϊκή περίοδο (500-480/475 π.Χ.) η ερυθρόμορφη κεραμική υπηρετείται από ταλαντούχους αγγειογράφους που έχουν αφομοιώσει τα διδάγματα από τις έρευνες των Πρωτοπόρων. Καταργήθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά η χρήση επίθετου χρώματος για τα ρούχα και τη δήλωση του φύλου. Ωστόσο, κάποιες λεπτομέρειες τονίζονταν με ανάγλυφο ή επιχρύσωση. Οι προοπτικές συντμήσεις για τη δήλωση της τρίτης διάστασης σε αντικείμενα γίνονται συχνότερες και αρχίζουν να αποδίδονται σώματα σε όψη τριών τετάρτων. Στα ενδύματα επικράτησε η συμβατική απεικόνιση συστάδων πτυχώσεων, αν και αποδίδονται πλέον πιο φυσικά απ' ότι στο παρελθόν. Τα καμπύλα περιγράμματα κέρδισαν έδαφος και η συνολική εντύπωση των συνθέσεων έγινε πιο φυσιοκρατική, γεγονός στο οποίο συντέλεσε και η βελτίωση στην απόδοση των οφθαλμών. Την εποχή αυτή φαίνεται πως αυξήθηκε η εξειδίκευση των αγγειογράφων, οι οποίοι πλέον διακοσμούν μία διαφορετική κατηγορία αγγείων ο καθένας.

Από τους αγγειογράφους που διακοσμούσαν μεγάλα αγγεία ξεχωρίζουν ο ζωγράφος του Κλεοφράδη και ο ζωγράφος του Βερολίνου. Ο πρώτος χαρακτηρίζεται από ένταση, δυναμισμό και δραματική κίνηση στα έργα του, στοιχεία που είναι ολοφάνερα επηρεασμένα από τον Ευθυμίδη. Οι μορφές του ξεχωρίζουν εύκολα για τις λεπτομέρειες των ματιών, των ρουθουνιών και των λοβών των αυτιών. Στα πιο ενδιαφέροντα έργα του ανήκουν ένας κρατήρας κι ένας αμφορέας με διονυσιακές σκηνές, καθώς και μια καλπίδα με σκηνές από την "Iλίου πέρσι", θέμα έντονα συμβολικό, αν σκεφτούμε ότι την ίδια εποχή η Ελλάδα αντιμετώπιζε την περσική εισβολή.
Αντίθετα, ο ζωγράφος του Βερολίνου διακρίνεται για τις λεπτόκορμες και λυγερές μορφές του, τις οποίες συχνά τοποθετούσε ελεύθερες και μόνες τους στη μαύρη επιφάνεια του αγγείου συγκεντρώνοντας έτσι όλη την προσοχή του θεατή πάνω τους. Ζωγράφιζε όλους τους τύπους κρατήρων (τότε άρχισε και η διάδοση των κωδωνόσχημων), αμφορείς, υδρίες και οινοχόες. Οι μορφές του προαναγγέλλουν τη γαλήνη και την κομψότητα των κλασικών έργων, που θα τις συναντήσουμε στο ζωγράφο του Αχιλλέα. Σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν ένας αμφορέας με παράσταση της Αθηνάς και του Ηρακλή, ένας κρατήρας με παράσταση του Γανυμήδη και μια υδρία με τον Απόλλωνα καθισμένο σε τρίποδα.

Μεταξύ των ζωγράφων μικρών αγγείων, που διακοσμούσαν κυρίως κύλικες, ξεχωρίζουν ο Ονήσιμος με τις δυναμικές αλλά ισορροπημένες συνθέσεις του και ο ζωγράφος του Βρύγου, ο οποίος παρά τις σχεδιαστικές ατέλειες κατορθώνει να εμφυσήσει στις μορφές του εκφραστικότητα και ζωντάνια. Ένας άλλος κυλικογράφος, ο Δούρις, είχε αξιόλογες σχεδιαστικές ικανότητες, που όμως εξαντλήθηκαν σε επαναλήψεις γνωστών θεμάτων από την καθημερινή ζωή, και που εμφάνισαν προς το τέλος της σταδιοδρομίας του σημάδια μανιερισμού. Ανάλογες ικανότητες διέθετε και ο Μάκρων, που εκτός από κύλικες διακόσμησε και αρκετούς σκύφους. Σπανίως ασχολείται με μυθολογικά θέματα και οι μορφές του είναι κάπως βαριές, αλλά επιμελημένες και λεπτομερείς.