Η μεταλλοτεχνία περιλαμβάνει βέβαια όλα τα δημιουργήματα από μέταλλο. Συνηθίζεται όμως τα μεγάλα χάλκινα αγάλματα να εξετάζονται μαζί με τη γλυπτική. Για τα μικρά έργα χρησιμοποιείται συνήθως ο όρος τορευτική ή τορεύματα που αφορά δημιουργίες τόσο από κράματα χαλκού (κυρίως ορείχαλκο) όσο και από πολύτιμα μέταλλα. Περιλαμβάνει τη μικρού μεγέθους πλαστική, δηλαδή τα αγαλματίδια που χρησίμευαν προπαντώς ως αναθήματα σε ιερά, τα μεταλλικά αγγεία και σκεύη, τα κοσμήματα και τα νομίσματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και ο οπλισμός δικαιολογεί, λόγω της διακόσμησής του, την κατάταξή του στην τορευτική. Τα μικροτεχνήματα κατασκευάζονταν συχνά από τους ίδιους χαλκουργούς ή γλύπτες που δημιουργούσαν και τα έργα μεγάλης κλίμακας. Ο Κάλαμις, ο Μύρων και ο Φειδίας αναφέρονται από τις αρχαίες πηγές και ως τορευτές που κατασκεύαζαν αγγεία και επεξεργάζονταν το χρυσό για τα χρυσελεφάντινα αγάλματα. Δίπλα στον Παρθενώνα βρισκόταν η Χαλκοθήκη, ένα κτήριο στο οποίο φυλάσσονταν τα μεταλλικά αναθήματα στην Αθηνά. Από τους καταλόγους των Θησαυρών του Παρθενώνα και του Ερεχθείου μαθαίνουμε για το πλήθος, την ποικιλία και την πολυτέλεια αυτών των αναθημάτων. Οι τεχνικές που εφαρμόζονταν στην κατασκευή των τορευμάτων ήταν η χύτευση και η σφυρηλάτηση, ενώ η διακόσμησή τους ήταν συνήθως εγχάρακτη ή έκτυπη.