Η γλυπτική της Κλασικής περιόδου αντιπροσωπεύει τα κατεξοχήν επιτεύγματα της κλασικής τέχνης, αυτά ακριβώς στα οποία οφείλει το όνομά της και τα οποία σημάδεψαν την εξέλιξη της τέχνης στο Δυτικό κόσμο. Το πλέον ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι η αρμονική ισορροπία των αντιθέσεων, πράγμα που άλλαξε οριστικά την εκφραστική δυνατότητα των εικαστικών τεχνών. Η σημασία που αποδόθηκε στο άτομο εκφράστηκε κυρίως μέσω της αδιάλλειπτης και αμφίρροπης σχέσης του ήθους και του πάθους. Η ανθρώπινη μορφή βρίσκεται στο επίκεντρο του φυσικού και πολιτικού γίγνεσθαι και η απεικόνισή της κατακτά την αρτιότητα χάρις στην τελειοποίηση της τεχνικής. Οι έλληνες γλύπτες πέρασαν σταδιακά και χωρίς βαθιές ρήξεις από τα αρχαϊκά πρότυπα στον αυστηρό ρυθμό, καθώς μπορούσαν πια ν' αναπαριστούν ρεαλιστικά το ανθρώπινο σώμα σε κίνηση ή ανάπαυση. Ταυτόχρονα δεν έπαψαν να ενδιαφέρονται για την ανασύσταση της φόρμας από τα συνθετικά στοιχεία της, για το ακριβές σχέδιο και την αναλογία των μερών, χαρακτηριστικά που συναντάμε ήδη ανεπτυγμένα στην πρώιμη κλασική γλυπτική. Ενώ η κυρίως επιδίωξή τους ήταν η απόδοση της ιδανικής μορφής, κατάφεραν επίσης να αναδείξουν το ειδικό και ατομικό υπό το φως του γενικού και αρχετυπικού. Αυτό οδήγησε στην τέχνη του πορτρέτου, του οποίου ο ρεαλισμός κορυφώθηκε στις κατοπινές περιόδους.

Η γλυπτική των κλασικών χρόνων δημιούργησε τα αριστουργήματά της κυρίως σε χαλκό. Για τα έργα αυτά γνωρίζουμε ελάχιστα και συχνά καλούμαστε να εκτιμήσουμε την ποιότητά τους μέσα από μαρμάρινα ρωμαϊκά αντίγραφα ή από τα λιγοστά μαρμάρινα πρωτότυπα που σώθηκαν. Μεταξύ των τελευταίων συγκαταλέγονται και τα αρχιτεκτονικά γλυπτά, τα επιτύμβια και τα αναθηματικά ανάγλυφα που είχαν εντελώς διαφορετική λειτουργία από τα ελεύθερα γλυπτά.
Το πρόβλημα της ταύτισης των αντιγράφων και της απόδοσης του πρωτοτύπου σε συγκεκριμένο γλύπτη είναι αρκετά περίπλοκο, καθώς πολλές και διαφορετικές απόψεις έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί για τα περισσότερα από αυτά. Σε αρκετές περιπτώσεις ούτε η χρήση των πηγών ούτε οι στυλιστικές αναλύσεις επαρκούν. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι χωρίς την ελληνολατρεία των Ρωμαίων οι γνώσεις μας για την ελληνική γλυπτική θα ήταν πολύ φτωχότερες.